Lato Muminków
Dolinę Muminków nawiedza, spowodowana erupcją wulkanu, powódź. Dom zostaje zalany. Do domu przypływają na gałęzi Homek i Bufka. Gdy woda sięga dachu, Muminki i przyjaciele decydują się przenieść do przepływającego obok teatru, który powoli staje się ich nowym domem. Poznają tam Emmę – szczurzycę, która z niechęcią wita nowych lokatorów. Muminek z Migotką odwiedzają Filifionkę, zostają wtrąceni do więzienia Paszczaka, a Włóczykij burzy porządek w parku, co wiąże się z chwilową adopcją sierot. Opiekuje się również Małą Mi. Rozłączeni przyjaciele spotykają się w końcu w teatrze na spektaklu w Dolinie Jodłowej organizowanym przez Muminki.
[wp_ad_camp_1]
Bohaterowie:
Muminek i Migotka [zob. Kometa nad Doliną Muminków, W Dolinie Muminków], Mamusia i Tatuś Muminka – w tej książce dowiadujemy się o kolejnych zwyczajach Muminków – w noc świętojańską piją zrobione przez Tatusia wino palmowe i palą ognisko dla wszystkich mieszkańców Doliny. Następnie zbiera się dziewięć kwiatów i kładzie się pod poduszkę. Sny, które danej nocy się przyśnią, mają się spełnić. Podczas zbierania kwiatów i przez całą noc nie wypowiada się żadnego słowa, w innym razie istnieje groźba nieszczęścia. [zob. Małe trolle i duża powódź, Kometa nad Doliną Muminków, Pamiętniki Tatusia Muminka, Zima Muminków, Opowiadania z Doliny Muminków, Tatuś Muminka i morze, Dolina Muminków w listopadzie]
Mała Mi i Mimbla – siostry, towarzyszki rodziny Muminków. [zob. Pamiętniki Tatusia Muminka, Zima Muminków, Opowiadania z Doliny Muminków, Tatuś Muminka i morze]
Bufka – nieszczęśliwa mała i pulchna postać, lubiąca melancholię. Zostaje aktorką dramatyczną w teatrze, do czego nadawała się najlepiej – lubiła być podziwiana za umiejętność popadania w przygnębienie i smutek. Twierdziła, że nie jest lubiana i wyczytywała podstęp i złośliwość we wszystkich czynach stworzeń, z którymi miała do czynienia. Każdą krytykę sytuacji brała do siebie, nawet jeśli nie była skierowana do niej.
Homek – małe trzeźwo myślące o życiu stworzenie, w teatrze zostaje kierownikiem sceny. Wszystkie zjawiska pragnie jakoś wytłumaczyć, zależy mu na określeniu celu i przyczyny. Nie zadowala go optymizm Muminków i godzenie się z losem.
[wp_ad_camp_1]
Emma – szary, pomarszczony szczur teatralny, żona zmarłego Inspicjenta teatru Filifionka (zginął pod żelazną kurtyną). Pogardza dyletanctwem teatralnym.
Filifionka – siostrzenica Inspicjenta Filifionka, samotna postać, tęskniąca do krewnych. Co roku wysyła zaproszenie do wuja i jego żony Emmy na przyjęcie z okazji nocy świętojańskiej. Nie dostawała odpowiedzi. Na jej czapce wisiał dzwoneczek, hałasujący w takt poruszania się. Pomagał jej wytrwać w samotności. Przyjęła Muminka i Migotkę na przyjęcie, dzięki czemu na chwilę zapomniała o samotności i poddała się zabawie i wróżbom świętojańskim. Uwierzyła, że nie jest zmuszona zapraszać krewnych, gdy Ci sobie tego nie życzą. [zob. Zima Muminków, Opowiadania z Doliny Muminków, Dolina Muminków w listopadzie]
Paszczak Policjant i jego kuzynka – Paszczak Policjant, groźna i surowa postać. Jak wszystkie paszczaki, dobrze wykonuje swoje ściśle określone obowiązki i oddaje się im całkowicie. Paszczakówna – chuda i mała, przestraszona kuzynka Paszczaka Policjanta. Trudni się wykonywaniem na drutach części ubioru. Czuła się najlepiej, gdy mogła komuś pomóc – uratowała przed więzieniem Włóczykija wypisując „Zabrania się” 5 tysięcy razy w brulionie. [zob. Małe trolle i duża powódź, Kometa nad Doliną Muminków, W Dolinie Muminków, Pamiętniki Tatusia Muminka, Zima Muminków, Opowiadania z Doliny Muminków, Dolina Muminków w listopadzie]
Włóczykij – pogodny, nie mówiący bez potrzeby, wzbudzający podziw i szacunek, zwłaszcza jego największego przyjaciela Muminka łazik. Na zimę wędrował na południe, wracał do Doliny na wiosnę. [zob. Kometa w Dolinie Muminków, Opowiadania z Doliny Muminków, Dolina Muminków w listopadzie]
Dzieci – gromada 24 sierot, mieszkająca w Parku Dozorcy. Lgną do Włóczykija, który uratował je przed przewidywalnością i ładem panującym w Parku. Część dzieci zostaje w teatrze, inne adoptuje Filifionka.
Hatifnatowie – w tej części opowieści dowiadujemy się w jaki sposób Hatifnatowie się rodzą. Kiełkują z ziaren zasadzonych w noc świętojańską. Podczas ich dorastania, wydobywa się zapach spalenizny, a ziemia elektryzuje się. [zob. Małe trolle i duża powódź, W Dolinie Muminków, Pamiętniki Tatusia Muminka, Opowiadania z Doliny Muminków]
Dozorca parku i jego żona – opiekunowie Parku, w którym wszystko było zabronione. Stali na straży porządku panującego w Parku.
